|
12/69 |
כאשר (האחים) נכנסו אל יוסף, הוא קיבץ אליו את אחיו (בנימין,) אמר לו: 'אכן, אני אחיך, אך אל תצטער על אשר הם היו עושים |
وَلَمَّا دَخَلُوا عَلَىٰ يُوسُفَ آوَىٰ إِلَيْهِ أَخَاهُ ۖ قَالَ إِنِّي أَنَا أَخُوكَ فَلَا تَبْتَئِسْ بِمَا كَانُوا يَعْمَلُونَ |
1 665 |
|
12/70 |
ולאחר שסיפק את צורכיהם במזון, הוא הניח את כוס המשקל באמתחת אחיו. אז כרוז קרא: 'אתם אנשי השיירה! גנבים אתם |
فَلَمَّا جَهَّزَهُم بِجَهَازِهِمْ جَعَلَ السِّقَايَةَ فِي رَحْلِ أَخِيهِ ثُمَّ أَذَّنَ مُؤَذِّنٌ أَيَّتُهَا الْعِيرُ إِنَّكُمْ لَسَارِقُونَ |
1 666 |
|
12/71 |
אמרו ופנו אליהם: 'ומה אבד לכם |
قَالُوا وَأَقْبَلُوا عَلَيْهِم مَّاذَا تَفْقِدُونَ |
1 667 |
|
12/72 |
אמרו: 'אבד לנו הגביע של המלך, ומי שיחזיר אותו יקבל משא של גמל נוסף ,וזה באחריותי |
قَالُوا نَفْقِدُ صُوَاعَ الْمَلِكِ وَلِمَن جَاءَ بِهِ حِمْلُ بَعِيرٍ وَأَنَا بِهِ زَعِيمٌ |
1 668 |
|
12/73 |
אמרו (האחים:) 'אנו נשבעים באלוהים! ואתם כבר יודעים כי לא באנו להשחית בארץ וכי אין אנו גנבים |
قَالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ عَلِمْتُم مَّا جِئْنَا لِنُفْسِدَ فِي الْأَرْضِ وَمَا كُنَّا سَارِقِينَ |
1 669 |
|
12/74 |
אז אמרו (אנשיו של יוסף:) 'ומה הוא עונשו של יוסף הגנב ,אם אתם משקרים |
قَالُوا فَمَا جَزَاؤُهُ إِن كُنتُمْ كَاذِبِينَ |
1 670 |
|
12/75 |
אמרו (האחים:) 'העונש המגיע לזה שבאמתחתו תימצא הגניבה, זה שהוא יהיה לעבד, כך אנו מענישים את המקפחים |
قَالُوا جَزَاؤُهُ مَن وُجِدَ فِي رَحْلِهِ فَهُوَ جَزَاؤُهُ ۚ كَذَٰلِكَ نَجْزِي الظَّالِمِينَ |
1 671 |
|
12/76 |
אז הוא התחיל (לחפש) באמתחות של אחיו לפני שחיפש ( באמתחת ) של אחיו, ולבסוף הוציא אותו (הגביע) מאמתחתו של אחיו (בנימין,) אכן הדרכנו את יוסף אל התחבולה הזאת, משום שלא היה ביכולתו לפי דין המלך לקחת את אחיו בלי סיבה, אלא אם ירצה אלוהים. אנחנו מעלים בדרגות את |
فَبَدَأَ بِأَوْعِيَتِهِمْ قَبْلَ وِعَاءِ أَخِيهِ ثُمَّ اسْتَخْرَجَهَا مِن وِعَاءِ أَخِيهِ ۚ كَذَٰلِكَ كِدْنَا لِيُوسُفَ ۖ مَا كَانَ لِيَأْخُذَ أَخَاهُ فِي دِينِ الْمَلِكِ إِلَّا أَن يَشَاءَ اللَّهُ ۚ نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَّن نَّشَاءُ ۗ وَفَوْقَ كُلِّ ذِي عِلْمٍ عَلِيمٌ |
1 672 |
|
12/77 |
ואז אמרו האחים: 'אם הוא גנב אז בטח גם אחיו (יוסף) גנב לפניו.'! יוסף (שמע אותם, אך) שמר זאת בליבו ולא העיר להם על כך, ואמר: (בליבו,) 'המעמד שלכם הוא הרבה יותר גרוע ממה שאתם אומרים ואלוהים יודע יותר ממה אשר אתם מתארים |
۞ قَالُوا إِن يَسْرِقْ فَقَدْ سَرَقَ أَخٌ لَّهُ مِن قَبْلُ ۚ فَأَسَرَّهَا يُوسُفُ فِي نَفْسِهِ وَلَمْ يُبْدِهَا لَهُمْ ۚ قَالَ أَنتُمْ شَرٌّ مَّكَانًا ۖ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا تَصِفُونَ |
1 673 |
|
12/78 |
אז אמרו (האחים:) ' כבוד השליט! יש לו אב זקן וישיש, על כן קח לך אחד מאתנו במקומו, רואים אנו כי אתה איש רב חסד |
قَالُوا يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ إِنَّ لَهُ أَبًا شَيْخًا كَبِيرًا فَخُذْ أَحَدَنَا مَكَانَهُ ۖ إِنَّا نَرَاكَ مِنَ الْمُحْسِنِينَ |
1 674 |
|
12/79 |
אמר: 'ישמרנו אלוהים! לא ניקח אלא את זה אשר אצלו מצאנו את חפצנו, אחרת אנו נהיה מקפחים |
قَالَ مَعَاذَ اللَّهِ أَن نَّأْخُذَ إِلَّا مَن وَجَدْنَا مَتَاعَنَا عِندَهُ إِنَّا إِذًا لَّظَالِمُونَ |
1 675 |
|
12/80 |
לאחר שהם איבדו תקווה מזה, הם התייעצו ביניהם. אמר האח הגדול שבהם: 'אתם יודעים כי אביכם קיבל מכם התחייבות בשמו של אלוהים, וכבר קודם לא קיימתם את הבטחתכם כלפי יוסף. לכן אני לא אעזוב את הארץ הזאת עד שירשה לי אבי, או עד אשר יצווה אותי אלוהים, כי הוא הטוב שבשו |
فَلَمَّا اسْتَيْأَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِيًّا ۖ قَالَ كَبِيرُهُمْ أَلَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ أَبَاكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُم مَّوْثِقًا مِّنَ اللَّهِ وَمِن قَبْلُ مَا فَرَّطتُمْ فِي يُوسُفَ ۖ فَلَنْ أَبْرَحَ الْأَرْضَ حَتَّىٰ يَأْذَنَ لِي أَبِي أَوْ يَحْكُمَ اللَّهُ لِي ۖ وَهُوَ خَيْرُ الْحَاكِمِينَ |
1 676 |
|
12/81 |
שובו אל אביכם והגידו לו, הוי אבינו! בנך אכן גנב, ורק על אשר ידענו נעיד ואין אנו יודעים את הנסתר |
ارْجِعُوا إِلَىٰ أَبِيكُمْ فَقُولُوا يَا أَبَانَا إِنَّ ابْنَكَ سَرَقَ وَمَا شَهِدْنَا إِلَّا بِمَا عَلِمْنَا وَمَا كُنَّا لِلْغَيْبِ حَافِظِينَ |
1 677 |
|
12/82 |
ושאל את אנשי העיר אשר היינו בה ואת אנשי השיירה אשר באנו בה. אנו אכן אומרים את הצדק |
وَاسْأَلِ الْقَرْيَةَ الَّتِي كُنَّا فِيهَا وَالْعِيرَ الَّتِي أَقْبَلْنَا فِيهَا ۖ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ |
1 678 |
|
12/83 |
אמר: 'לבכם השיאכם לעולל דבר-מה. עלי להתאזר בסבלנות, ויתכן שאלוהים יחזיר את כולם אליי, כי הוא היודע והחכם |
قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا ۖ فَصَبْرٌ جَمِيلٌ ۖ عَسَى اللَّهُ أَن يَأْتِيَنِي بِهِمْ جَمِيعًا ۚ إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ |
1 679 |
|
12/84 |
ואז התרחק מהם (והרהר:) 'יגוני גדול ביותר על אובדנו של יוסף.' העיניים שלו חשכו מרוב עצב, והוא כולו התמלא בצער ויגון |
وَتَوَلَّىٰ عَنْهُمْ وَقَالَ يَا أَسَفَىٰ عَلَىٰ يُوسُفَ وَابْيَضَّتْ عَيْنَاهُ مِنَ الْحُزْنِ فَهُوَ كَظِيمٌ |
1 680 |
|
12/85 |
אמרו: 'באלוהים! האם לא תפסיק להזכיר את יוסף עד שייגמר לך הכוח או תמות |
قَالُوا تَاللَّهِ تَفْتَأُ تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّىٰ تَكُونَ حَرَضًا أَوْ تَكُونَ مِنَ الْهَالِكِينَ |
1 681 |
|
12/86 |
אמר להם: 'אני רק מתלונן על צערי ויגוני לאלוהים,אלוהים גרם לי לדעת דברים שאינכם יודעים |
قَالَ إِنَّمَا أَشْكُو بَثِّي وَحُزْنِي إِلَى اللَّهِ وَأَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ |
1 682 |
|
12/87 |
הוי, בניי! לכו ובקשו לגלות ידיעות על יוסף ועל אחיו, ואל תתייאשו מן הרחמנות של אלוהים, כי רק אנשים כופרים מתייאשים מהרחמנות של אלוהים |
يَا بَنِيَّ اذْهَبُوا فَتَحَسَّسُوا مِن يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلَا تَيْأَسُوا مِن رَّوْحِ اللَّهِ ۖ إِنَّهُ لَا يَيْأَسُ مِن رَّوْحِ اللَّهِ إِلَّا الْقَوْمُ الْكَافِرُونَ |
1 683 |
|
12/88 |
וכאשר נכנסו אליו (אל יוסף) אמרו: 'הוי כבוד השליט! מצוקה פגעה בנו ובבני ביתנו, והבאנו מעט כסף, תן לנו בבקשה מידת מזון מלאה או עשה צדקה עמנו, כי אלוהים גומל לנותני צדקה |
فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَيْهِ قَالُوا يَا أَيُّهَا الْعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهْلَنَا الضُّرُّ وَجِئْنَا بِبِضَاعَةٍ مُّزْجَاةٍ فَأَوْفِ لَنَا الْكَيْلَ وَتَصَدَّقْ عَلَيْنَا ۖ إِنَّ اللَّهَ يَجْزِي الْمُتَصَدِّقِينَ |
1 684 |
|
12/89 |
(יוסף) אמר להם: 'האם אתם זוכרים את מה שעשיתם ליוסף ולאחיו בהיותכם הרעם נבערים |
قَالَ هَلْ عَلِمْتُم مَّا فَعَلْتُم بِيُوسُفَ وَأَخِيهِ إِذْ أَنتُمْ جَاهِلُونَ |
1 685 |
|
12/90 |
הם אמרו: 'האם אתה בצדק יוסף,'! אז הוא אמר להם: 'אכן, אני יוסף וזה אחי, אלוהים העניק לנו חסד. הצדק הוא שאלוהים לא יגרע מהגמול של המיטיבים |
قَالُوا أَإِنَّكَ لَأَنتَ يُوسُفُ ۖ قَالَ أَنَا يُوسُفُ وَهَٰذَا أَخِي ۖ قَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَيْنَا ۖ إِنَّهُ مَن يَتَّقِ وَيَصْبِرْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يُضِيعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِينَ |
1 686 |
|
12/91 |
הם אמרו: 'באלוהים! אכן אלוהים רומם אותך מעלינו, ואנו אכן היינו חוטאים |
قَالُوا تَاللَّهِ لَقَدْ آثَرَكَ اللَّهُ عَلَيْنَا وَإِن كُنَّا لَخَاطِئِينَ |
1 687 |
|
12/92 |
אמר: 'היום אין אשמה עליכם, ואלוהים יסלח לכם, כי הוא הרחום ברחומים |
قَالَ لَا تَثْرِيبَ عَلَيْكُمُ الْيَوْمَ ۖ يَغْفِرُ اللَّهُ لَكُمْ ۖ وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِينَ |
1 688 |
|
12/93 |
קחו את חולצתי זו והניחוה על פני אבי וכך יאירו עיניו, אחר כך הביאו את כל בני ביתכם |
اذْهَبُوا بِقَمِيصِي هَٰذَا فَأَلْقُوهُ عَلَىٰ وَجْهِ أَبِي يَأْتِ بَصِيرًا وَأْتُونِي بِأَهْلِكُمْ أَجْمَعِينَ |
1 689 |
|
12/94 |
כאשר יצאה השיירה, אמר אביהם: 'אולי תחשבו שאני מדמיין, אך בוודאות הרחתי את הריח של יוסף |
وَلَمَّا فَصَلَتِ الْعِيرُ قَالَ أَبُوهُمْ إِنِّي لَأَجِدُ رِيحَ يُوسُفَ ۖ لَوْلَا أَن تُفَنِّدُونِ |
1 690 |
|
12/95 |
אמרו':באלוהים! עדיין אכן אתה שקוע בטעותך הקודמת |
قَالُوا تَاللَّهِ إِنَّكَ لَفِي ضَلَالِكَ الْقَدِيمِ |
1 691 |
|
12/96 |
כאשר הגיעה הבשורה הטובה והניחו את החולצה של יוסף על פניו (של יעקוב,) הוא שב לראות, ואז אמר: 'הלא אמרתי לכם, כי אני יודע מאלוהים את אשר אינכם יודעים |
فَلَمَّا أَن جَاءَ الْبَشِيرُ أَلْقَاهُ عَلَىٰ وَجْهِهِ فَارْتَدَّ بَصِيرًا ۖ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّكُمْ إِنِّي أَعْلَمُ مِنَ اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ |
1 692 |
|
12/97 |
הם אמרו: ' הוי, אבינו! בקש למעננו סליחה מאלוהים על חטאינו, כי אכן היינו חוטאים |
قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ |
1 693 |
|
12/98 |
אמר: 'אבקש מריבוני לסלוח לכם, כי הוא הסולח והרחום |
قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي ۖ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ |
1 694 |
|
12/99 |
וכאשר הם נכנסו אל יוסף, הוא קיבץ אליו את הוריו ואמר להם: 'היו ברוכים ובטוחים במצרים, אם ירצה אלוהים |
فَلَمَّا دَخَلُوا عَلَىٰ يُوسُفَ آوَىٰ إِلَيْهِ أَبَوَيْهِ وَقَالَ ادْخُلُوا مِصْرَ إِن شَاءَ اللَّهُ آمِنِينَ |
1 695 |
|
12/100 |
ואז הוא העלה את הוריו על כיסא הכבוד וכולם סגדו לו. ואמר':הוי, אבא! הנה פשר חלומי, ריבוני הגשים אותו, הוא עשה אתי חסד כאשר הוא שחרר אותי מבית הסוהר, והביאו אתכם אליי מן המדבר, לאחר שהשטן גרם פירוד ביני לבין אחיי, כי ריבוני המיטיב והעושה חסד למי שהוא רוצה, |
وَرَفَعَ أَبَوَيْهِ عَلَى الْعَرْشِ وَخَرُّوا لَهُ سُجَّدًا ۖ وَقَالَ يَا أَبَتِ هَٰذَا تَأْوِيلُ رُؤْيَايَ مِن قَبْلُ قَدْ جَعَلَهَا رَبِّي حَقًّا ۖ وَقَدْ أَحْسَنَ بِي إِذْ أَخْرَجَنِي مِنَ السِّجْنِ وَجَاءَ بِكُم مِّنَ الْبَدْوِ مِن بَعْدِ أَن نَّزَغَ الشَّيْطَانُ بَيْنِي وَبَيْنَ إِخْوَتِي ۚ إِنَّ رَبِّي لَطِيفٌ لِّمَا يَشَاءُ ۚ إِنَّهُ هُوَ الْعَلِيمُ الْحَكِيمُ |
1 696 |